PANTZIKA PANPANA

Egun on deneri !

Ongi pasa ote duzue igande eder hori ?

Nik, segurik bai, nere bi lagun zahar bisitatuz. Bertze batian aipatuko zaizkizuet Hélène eta Yvette.

Gaurkoan, ikus dezagun, zer bizi modua billakatu zuen gure Errandoneko Pantzikak.

Berritz buruan hart dezazuen, ikus zazue orain ongi izagutzen duzuen familiaren potreta.

Pantzika, ezkerreko neska gazte hori da, bisari arrund arrundekoa.

Senidietan gazteena. Aïtatok erraten duen araberian, bere aïtaren faborita.

Ez omen zuen Pantzikak laneko gogo haundirik. Erraten duten arabera mingain txarrek, ez zaio egundaino atzari...

Dena dela, Errandoneko Pantzika neska gazte motel bat omen zen. Beti zerbait aitzaki ematen zuen zerbait egiteko eman eta ez lortzekoetan.

Nekatua zela, beharrezkoa zuela etxeko lanetan denbora gehio empleatzea, ez zin zuela, zer. Ez ez nahia, nabaldin baduzue, ez, ez, ez, beti bohondate haundikoa izandu da Pantzika.

Baino, ezin egina, horra, ezin...

Anai-arrebek errotzen omen ziren hareri nola bakean uzten zioten burasoak ikusi eta.

Xintxak zituela, ziminokeriak, eta eritasun haundiena alferkeria zuela !

Gizajo Pantzika.

Agorretako Karmenekin lagun ziren. Orroitzen zaizte Agorreta eta Errandonea auzokoak direla. Eta Errandoneko Joset gaztea, dela nere aïta, Agorretako Karmenekin esposatua.

Begira zizue bi neska gazteak :

Ez dakit justu noizkua den proteta hau.

Ama zena, eskuineko hori, Karmen Olaziregi, orduan ogei bat urte inguruetan iduri zuen.

Pantzika gaztego da. Orain larogei eta bost urte urbilduak izanen ditu. Eta ama zenak larogei eta ameka egingo zituen aurten, bizi balitz.

Sei bat urteen diferentzia zuten, zer.

Pantzika emazteki fiera eldu zen janeko.

Eta orain, Ziburuko Tottepiñ bere ahizparen araberian, egun bat kilo urbilduak ditu...

Baino hori, oraingo kontuak.

Denbora xahar horietan, aski neska pollita iduri zuen, izanik ere azkarra eta mutur haundia..

Hori, beti nere aïtaren solasak !

Pantzikak Behobiko Xarlo Lekuona izagutu zuen. Eta elkarrekin esposatu ziren.

Xarlo horek balentri gorra bazuen. Orain, illa da.

Baino orroitzen naiz ongi, zer zuen desafioka maite erakustia.

Piska bat edana zenian, kriston indarrak biltzen zituen. Bateri ero bertzeari  txistatzen hasten zen, zerbait eskarmento muntatzeko manerian.

Gehienetan, hitzetan gelditzen ziren desafioak. Eta beharrik...

Politikan maite zuen. Seko komunista zen Xarlo. Gorri kixkalia, erraten zuten bezala.

Inguruetan, Errandonekoek eta Agorretakoak, kanpaidar sinple batzuek ziren. Ez zuen bere gustuko kontrariorik atxematen Xarlok bere idariak zabaltzekoetan.

Orduan, bazituen bertze arremanak.

Maite zuen bere indarra erakustia. Besoetan bazituen dezinu batzuek. Arrantzalearen xixtema, barkua ur betean egonazteko, ez dakit nola deitzen den. Erdaraz, ancre, erraten zaio.

Eta delako "ancre" hura mugiazten zuen besoko muskuluak anpanziz.

Bertze muestra baliosko bat, eskaintzen ziguna maiz, bertze gisetako bat zen :

kadira bat jarri bere aintzinean, bera gibelean zutik. Eskuak bizkarrean lotu elkarreri. Aintzin aldera gorputza bota,  hortzekin artu kadiraren egurra, eta aupa, burua gibelerat botariez altxa kadira.

Gu, arrituak gelditzen ginen, zen eta ikusiez ikusiez, lehenbixiko arridurra lehundu zaukun.

Xarlo matrailetan animalizko indarra bazuen. Ikusgarria ditu gainerat matrailak. Begira zazue bere espos potret honetan.

Hortzak zaldi batenak bezin haundiak zituen. Eta lerden lerdenak.

Orduan, hartan zuen bere balentririk haundiena, Agorretarat etortzen zenian bisitarat.

Hazindak maite zituen. Beti, ehieko buelta egiten zuen, luzez begiratuz animale bakoitxa.

Orduan, esneko behiak ginituen. Aski mehe izaten dire gehienetan.

Gure Xarlok, momentu bat deus erran gabe konsideratuz bizkar xorrots haiek, ezpainak okertzen zituen.

" Zer nahi duk, erraten zion Aïtatok bere laneko erreminta defenditu naizik, hauk, aberastasuna errapian ditek"

"Ha la beharko, errantzuten zion Xarlo atrebitu horek, ez ditek beti bizkarrean eta !"

Aski arrazoinamendotakoa baizen gure Xarlo.

Bere emaztearentzat ere bazituen zer erranak.

Ez zuen familiko kondua ukatzen. Ez, hura ere, Pantzika alfer bat zela zion. Ez zela deusetan lotzen, ez batzean, ez aheztietan.

 Bazituzten Behobin bizpahiru oillo eta lapiñ.

Ongiz, Pantzika etxean gelditzen zen kasuan, harek behar zituen pazkatu. Bai to ! Erdietan ahantzi ez bazituen, sobera basa zela, ero bazka mozteko xega kamustua zela, beti bazuen zerbait arrazoin ez egiteko egin behar ziren lan pizarrak.

Xarlo errotzen zen, eta badut uste zonbait zapetako ere banakatzen zizkion.

"Ez zakiek ere zonbait oillo dituen etxean panpana zahar onek"

Zer goxotasunak emazte-senar artean ! Ez da ala ?

Beti hola aipatu dute gure Pantzika. Gaizki partez.

Agorretarat, ingandetan maiz etortzen zen bere koñata bisitatzerat, kapesne katillo bat ero bertze ustuz. Gormanta zen, eta maite zituen asko gozotasunak.

Urteak pasa alian, piso ederra atxeman du. Baino beti maite ditu gozotasunak, eta orain trabatua izanik ere adineko soketan, beti jatekoari azkar lotzen da. Fotoilla aski ongi beteratzen du, tripa zahar guria, belaunetaraino eroria.

Eta ez zaio bere Pantzika Panpana izena ukatzen ahal...

Bertze batean, aipatu behar zauztet Pantzikaren koinata bat, Maïte Lekuona, Xarlon anaï batekin esposatua.

Auzokoa dugu eta. Atxoenekoa. Mizelen arreba.

Orroitzen zaizte Mizel ? Atxoeneko Mizel nere Karraron lehengo jabia zen. Karraro exteko traktora da, orain.

Emen duzue heiaren puntan. Kondatuak beharrak zauzkizuet gure traktoren istoriak.

Bertze batean...

Errandonetik eta Agorretatik ez gaitu asko urrunazten Atxoeneko Mizelelek.

Eta merezi du momentu bat hartzia.

Begira zizue Atxoeneko Maite eta Mizel, nere aita-amen esposetan.

Ale, bertze batentzat uzten ditut Maïte eta Mizel.

Ez dire direktoki famililkoak, baino ala balitz bezala.

Gaurkoan, joan behar dut zakurrak ateratzerat.

Ez dire burutzen ahal eta, ez ba dute egunero kanporat aldi luze bat ematen :

Begirazizue. Egiazki ateratzeko beharretan direla sinailia dute ez da ?

Ba ! on egingo zaugu deneri aire piska bat hartzia arrats buruz.

Segi zazue ongi eta bertze bat arte !