ANTON BUKATZEKO

Egun on irakurtzaileak ! (baldinbadire beñepin)

Iduritu zait azkeneko artikulu hortan Errandoneko Anton fitesko aipatu nuela.

Gizonak gehio mehezi du kondatzia.

Nik izagutu dutenian, gizon gaztea zen oraindikan. Baino denbora haietan, aitz gutxi elkar ikusten ginuen explikatu zauzten bezala.

Denbora pasa alian, haren orroitzapenak bildu ditut.

Eta egiazki gizon maitagarria izaten ahal zela uste dut. Baino bai ere aski mingain xorrotsekoa.

Hiru Legorburu anaiak gutxi gehio alakoak ziren.

Behazizue beren gazte denboretan :

Mutil ederrak ematen zuten. Anton, eskuineko hori, piska bat ametxetan galdua, ez da ala ?

Zerbait arridur balu bezala buruan.

Badut uste zen baino ergelo erakusterat ematzen zuen bere burua. Bertzeak ez desfiatzeko maner batian.

Pito izatetik urrun zen gizona. Alukeritan ari zelarik, aski fiñak eta aproposekuak botatzen zituen idariak.

Maite zuen asko bere izagunen mintzari eta jestuak imitatzea. Eta hartan bazuen talentu ezin ukatua.

Elkarzen zirenean bizpahiru, han lotzen zen batena eta bertzeena ziminatzen, denak irriz erdi lehertu arte.

Humore haundiko gizona zen Anton.

Baino gehienen gisa, asko gustatzen bazaion bertzeri trufa botatzia, berari eldu zitzaionian zuzenean, auro pozoinatzen zen gizona ! Eta orduan, adios irriak eta bertze, bizkarra eman eta aira berian alde egiten zuen ! Sentikora izango zen eta...

Gaur goizen atxeman ditut bi potret ahantziak nintuenak armario zoko batean.

Zueri erakustekoetan atera ditut.

Emen, hiru anaiak eta beren aïta,
nere Aïtatxi Haundia.

Errandoneko gizonak.

Maiz bezala,  elkarrekin muntatzen zirenean, ardo edaten.

Amattok erraten zioten bezala :
"zuek, beti zurrutari emanak, funtxik gabeko kristabak !"

Jujamenduak ez zituen sobera eztiak, nere ama zenak...

Emen Aïtatxi janeko aski ttikitua zen. Hiru semeak baizik, indar betean !

Eta hor, 1998an, beti hiru anaiak orden berian. 

Eskuinetik ezker, zaharrenatik gazteenarat.

Ikusten duzue Antonen irri zabal hura.

Eta sinest zazue, ikustetik gainerat aditzen zenean, ez zela serios egoteko manerik haren aldean.

Erdian Aïtato, Joset, eta bazterrean Leon.

Hau Ameriketatik etortzen zen noizian behinka.

Hiru anai, azkeneko aldikotz elkarrekin.

Horra, horiek nahi nintuen erakutsi gaur.

Arratsaldean lanerat joan beharra naiz Baionarat. Eta bihar egun osoa.

Orduan, istorioaren segida ortzirailean eskainiko zauztet.

Gaurko hau ere egun ederra eldu zauku. Hart zazue ahal duzuen iduzki eta argitasun gehiena.

Negua aintzina joanik ere oraindikan ez gare haro txarraretik gehizatuak eta...

Laster arte eta ongi segi !